Der Beereboom
Noch steiht de groote Beereboom
am Giebel dicht am Borm,
und in dem betauten Gras
he sung di oawends oft ön Droom,
he bruusd ön Wind on Storm.
On wie he bleejd ön jedem Joahr!
Een eenziger witter Struuß,
so stünd he groot on wunderboar
hoch äwrem graue Huus.
Demm keem mi dat so önnen Sönn:
Dat sit wie Hochtied ut!
Dat Huus dat mott de Brüdjam sönn,
dä Boom, dat ös sin Bruut. -
He weet om alle, dä hier moal
geläwt, geleewt, gelacht,
on wenn dat Onglöck di dröckd doal,
he hett bi di gewacht.
He ruscheld möt de Bläder so:
"Si stöll, dat geit värbie,
uck du warscht wedder frösch ön froh,
uck du warscht wedder frie.
Hool Liew on Seel groad on gesund,
ek weet een Glöck, dat höllt:
To wasse deep ut eegnem Grund
so lang et Gott geföllt!" -